زبان های برنامه نویسی تحت وب 

قدم اول در طراحی سایت، انتخاب زبان مناسب برای برنامه نویسی وب سایت است. به صورت کلی، دو نوع گرایش برنامه نویسی تحت وب وجود دارد:

زبان های برنامه نویسی سمت کاربر (client side)

برنامه نویسی سمت کاربر، برای بارگذاری صفحات سایت به سرور نیاز ندارد و می توان از طریق یک ویرایشگر متن مانند notpad صفحات سایت را ایجاد کرد. برنامه نویسی سمت کاربر تنها برای سایت های استاتیک مناسب است.

زبان های برنامه نویسی سمت سرور (server side)

در برنامه نویسی سمت سرور، برای بارگذاری صفحات سایت به یک سرور مجازی نیاز است. از برنامه نویسی سمت سرور برای داینامیک کردن صفحات وب استفاده می شود.

چرا از زبانهای برنامه نویسی استفاده می کنیم؟

متاسفانه کامپیوترها مانند انسانها نیستند و زبان ما را نمی فهمند و نمی توانند دستوراتی که می گوییم را اجرا کنند. بنابراین برای انجام یک کار به خصوص باید از زبان برنامه نویسی استفاده کنیم. در کل زبانهای برنامه نویسی بسیاری وجود دارند و هر کدام از آنها برای انجام یک کار به خصوص به کار می روند. مثلا JavaScript یک زبان برنامه نویسی سمت مرورگر است و معمولا برای pop-up و در وب برای ارزیابی درست کار کردن یک برنامه به کار می رود.

یکی دیگر از فواید JavaScript این است که می توان با حرکت دادن موس بر روی تصاویر آنها را تغییر داد. زبانهای برنامه نویسی دیگری هم وجود دارند که از آنها می توان مثلا برای ساخت صفحات وب پویا استفاده کرد که منظور از آن این است که صفحه می تواند دو چیز را نشان دهد؛ اگر کاربر از Firefox استفاده میکند پیامی حاوی ” شما در حال استفاده از فایرفاکس هستید” بر روی صفحه نمایش داده می شود واگر کاربر از Internet Explorer استفاده کند پیام “شما در حال استفاده از اینترنت اکسپلورر هستید” نمایش داده می شود. این یک نمونه از صفحات پویاست، البته با استفاده از زبان برنامه نویسی می توان کارهای بسیار دیگری انجام داد.

میان زبان برنامه نویسی و HTML تفاوت بارزی وجود دارد و آن اینست که تنها با HTML نمی توان صفحات وب پویا ساخت بلکه فقط می توان آن را برای ساخت ساختار و تا حدودی استایل صفحات وب به کار برد.

پایتون (Python)

پایتون زبانی پویا و عمومی است که باهدف خوانایی بالای نوشته‌ها برنامه‌ریزی‌شده است تا برنامه نویسان با خطوط کمتر کدنویسی کنند. (در مقایسه با Java و C ++) پایتون از پارادایم‌های برنامه‌نویسی متعددی پشتیبانی می‌کند و کتابخانه استاندارد بزرگی دارد.

برنامه نویسان زبان پایتون را به خاطر syntax واضح (سینتکس: نحوه نوشتن و قرارگیری کلمات و عبارات به‌صورت صحیح)، پشتیبانی خوب از OPP و راه‌های میانبر خوب، استفاده می‌کنند.

سی (C)

سی (C) زبانی همه‌منظوره (general-purpose) است که از برنامه ریزی ساختار یافته، دامنه بازگشتی و متغیر واژگانی (recursion and lexical variable scope) پشتیبانی می‌کند.

زبان C چند سکویی (cross platform) است و در بسیاری از پلتفرم‌ها قابل‌استفاده است. واضح بودن زبان C از نکات قابل‌توجه آن است. این زبان امکان دسترسی به سخت‌افزار و داده‌های باینری را فراهم می‌کند.

جاوا (Java)

جاوا از اولین انتخاب‌های هر برنامه‌نویسی است. جاوا، زبان برنامه‌نویسی شی‌ءگرا و رویداد محور است و از اصول WORA پیروی می‌کند: یک‌بار بنویس، همه‌جا اجرا کن.

کاربران، همرزمانی زبان جاوا نسبت به پایتون را ترجیح می‌دهند، این زبان در مقایسه با پایتون از کتابخانه بزرگ‌تر و عملکرد بهتری برخوردار است. جاوا در هر برهه زمانی طرفداران پروپاقرصی داشته است.

پی اچ پی (PHP)

زبانی سمت سرور و چندمنظوره است که برای توسعه وب طراحی‌شده است. پی اچ پی را می‌توان به‌سادگی یاد گرفت و معمولاً تازه‌کارها سراغش می‌روند.

این زبان پرتابل است و راه‌حل‌های باکیفیت زیادی برای هر مشکلی دارد و هم‌چنین از فریم ورک های زیادی بهره می‌برد.

چگونه می توان زبان برنامه نویسی را آموخت؟

در درجه اول باید زبان برنامه نویسی را که انتخاب کرده اید درک کنید و بدانید از آن برای چه کاری می توانید استفاده کنید. اگر به دنبال زبان برنامه نویسی سمت مرورگر هستید، JavaScript و برای زبان برنامه نویسی سمت سرور، PHP گزینه های خوبی هستند. برای اطلاعات بیشتر در مورد PHP می توانید به سایت رسمی آن PHP.net مراجعه کنید و برای یافتن منابع JavaScript می توانید آن را در گوگل جستجو کنید.